Ο δρόμος που παίρνω κάθε μέρα περνάει από ένα πάρκο. Σήμερα, κάτι περίεργο συνέβη. Άκουσα μουσική να έρχεται από το πάρκο. Μου τράβηξε την περιέργεια γιατί ποτέ δε συμβαίνει τίποτα σε αυτό το πάρκο.
Σταμάτησα, κατέβηκα από το αυτοκίνητο και πλησίασα προς το πάρκο. Η μουσική γινόταν ολοένα και πιο δυνατή. Αναγνώρισα το τραγούδι.
Έψαξα για κόσμο αλλά δεν ήταν κανείς. Φυσούσε ένας περίεργος αέρας. Συνέχισα να προχωράω. Όλοι οι άνθρωποι έμοιαζαν να έχουν εξαφανιστεί.
Οι κούνιες του πάρκου κουνιόταν ρυθμικά με τη μουσική, όμως δε φαινόταν κανείς τριγύρω να τις έχει σπρώξει. Τα φώτα πέριξ του πάρκου αναβόσβηναν επίσης ρυθμικά. Συνέχισα να προχωράω.
Μετά από λίγα βήματα, βρήκα μια κεραμιδί γάτα που χόρευε σα να μην υπάρχει αύριο.
"Κάτι θα ξέρει", σκέφτηκα.
